الآن

عزیزم مسابقه تمام شده،
دوست داشتن هم دیگر ماسیده
بیا کاری کنیم که فقط حالمان خوب شود

دختر خوب

سر و گوشم را
من نمی جنبانم
می جنبد
با دیدن تو می جنبد
با بوییدن تو می جنبد
میجنبانیشان
در مقنعه.
سر و گوش تو را کی؟

به خودم، به تو

همه چیز خراب است
تو ایستاده
باکم نیست!
اگر خم شوی
دنیایی که باشد
نباشد

زنده

وقتی موهام رشد می کنند و جای موهای رنگ کرده را می گیرند، احساس زنده بودن و شکوفا شدن می کنم.

اینترنت

راسته که من الآن به جهان وصلم؟
چه سوت و کور!
فکر کنم اینترنت با آدم ها همون جوری برخورد می کنه که باهاش برخورد می کنن.
من هم که هر روز ساکت و ساکت تر می شم.
اینترنت برام خالی و خالی تر می شه.

3

تمرکز تمرکز
هدف های بزرگ زندگی ام حول اعدادی مثل بینهایت و صد و هشتاد درجه و اینها عوض می شوند در حالی که زندگی عادی به آرامی و بدون تغییر نگران کننده ای در جریان است.


امروز هوای بارانی و تنهایی و خواب همه مرا به یاد روزهایی انداخت روزی چند بار سر به اینترنت می زدم و خبری از پیامی نبود. منتظر می ماندم تا کسی(هر کسی) از ایران برود تا با او نامه نگاری کنم. آن روزها فکر می کردم آدم هایی غم ندارند زندگی شان سطحی است. انگار که با این فکرها غم خودم را تسلا می دادم.


آدم وقتی حرفی دارد دوست دارد که برای عزیزترین کسانش بگوید چون فقط آنها را لایق می داند. ولی انگار این حرف های در دل و شبیه هم را آدم ها زیاد هم دوست ندارند. حتی گاهی حوصله خود آدم را هم سر می برد.