زمینی

زمین را در آغوش می گیرم
که تو را می بوسم
پایم در گل رفته و
نرمی گل را خوش دارم
همه چیز را در سرم نابود می کنم
غصه هایم را تک تک
بین دوناخن
می ترکانم
تنها حرکتی می ماند
که هر روز
جاری می کنی به سویم
سبک است و
مرا
مثل سبک سر ها
به پایکوبی بین عزاداران واداشته
پایکوبی را
قورت می دهم
بغض می شود
اشک می شود
می ریزد
تو زنده ای
من مغرور می شوم