تداوم فکرهای بد

سر کامپیوتر هم جنگ قدرت ادامه دارد. دوست ندارم وقتی می خواهم با آن کار کنم برادرم را از بازی اش محروم کنم اما خوب چاره ای نیست.
دیشب عجیب بود. دوست ویژه ام بهم گفت که خیلی خوب است که آن یکی دوستم به شرکت ما می آید چون من یک جورهایی به او وابسته ام.
این جمله مرا نابود کرد. نمی دانم آن ترافیک وحشتناک هم نقش داشت یا نه. اساسا همین طور است وقتی خودت در موردی شک داری یا بدبینی منتظری که یک نشانه ای از بیرون بگیری تا آن فکر بد خودت برایت ثابت شود. این مورد هم همان بود. منظور از وابستگی اصلا آن طوری که من فکر می کردم آویزان بودن و این چیز ها نبود. خودم بقیه اش را در ذهنم کامل کرده بودم.