بیان
حتما فکر می کنید که ساده ترین راه برای ابراز عواطف و افکار بیان آنهاست. وقتی چند نفر که وبلاگم را می خوانند می نویسند و می گویند که پستهایم مفهوم نیست احساس می کنم هیچ راهی برای ارتباط با دنیای اطرافم ندارم
posted by آلما @ 1:16 PM
3 Comments:
At 11:32 PM,
Anonymous said…
اولا. نوشتن عواطف و افکار با بیان کردن اونا فرق میکنه. گفتار و نوشتار ماهیتا تفاوت دارن. اینو که قبول داری. توی گفتار گوینده حضور بیشتری داره نسبت به نویسنده توی متن.
دوما. اون چندتا بدبختی که میخونن و کامنت میذارن. چطور میخوان از روی یه پاراگراف یا بعضی وقتها حتی یه تک جمله‌ای که توی وبلاگ میذاری عواطف و افکاری رو که شاید روزها و ماهها ذهنت رو مشغول کرده، بفهمن؟
سوما. مشکل انقدرها هم به خاطر دیگران نیست. قبول کن. آدم خسیسی هستی. یه نگاه به پست‌هایی که زدی بنداز. گزین‌گویه نوشتن هم یه نوع خسیس بودنه.
چهارما. راه‌های ارتباط با محیط اطراف زیاده. ولی فکر کنم تو بدترینش رو انتخاب کردی. فضای مجازی. اونهم وبلاگ. و عواطف و افکاری که داره به صورت متن بیان میشه. خیلی توقعت بالاست. یه کم روی این قضیه فکر کن (فضای مجازی/ دنیای واقعی) (وبلاگ/ ارتباط رو در رو) (متن/ حرف زدن) خداییش اینا زمین تا آسمون با هم فرق دارن یا نه؟
At 5:43 AM,
Anonymous said…
ba salaam.
be nazare man age afrade ziadi nabashan ke befahmanet moshkele nesbatan bozorgie.
amma momkene ke moshkel az to nabashae.yani aksaran intore
At 10:01 AM,
Anonymous said…
یه مقدار سطح بحث بالاست واسه همین من دخالت نمی کنم.هر چی گفتی ما که فهمیدیم ،مشکلی واسطه انتقال مفاهیم نیست.بفرس که ما منتظریم
Post a Comment
<< Home