2

به نظر من در مورد شخصیتها دو چیز وجود دارد که به هم خیلی ربط دارند ولی به هیج وجه یک چیز نیستند. یکی آنکه آن شخص مورد نظر چه قدر می فهمد که قابل اندازه گیری نیست. دیگری کارهایی که در تقابل با محیط پیرامونش انجام می دهد. این یکی قابل قضاوت است. من حتی در مورد خودم بعد از شنیدن حرفهایم و دیدن کارها و عکس العملهایم نسبت به اطراف می توانم در مورد خودم قضاوتی کنم. می دانم. قضاوت کردن خوب نیست. ولی همیشه وسواس داشته ام در مورد اینکه چه قدر از ادراکاتم به واقعیت نزدیک است. ولی با این کارها نمی توان فهمیدش. چون از خود فهمیدن برای دیدن اینکه چه قدر می فهمیم می خواهیم استفاده کنیم. به خاطر همین دنبال چیزی می گردم که در دستم باشد.