وبلاگ

اعتراف می کنم که هنوز با و بلاگم راحت نشده ام.احساس مسئولیت می کنم وقتی اینجا می نویسم. فکر می کنم اگر قرار باشد دو نفر هم آن را بخوانند باید چیزی داشته باشد برایشان. خوب نوشته ای که برای دیگران هست باید جذابیت داشته باشد حداقل. وبلاگ هم چه بهتر که موجز و بانمک باشد. اینترنت را دوست دارم و برایش احترام قائلم. اما جلویش می ترسم دیگر . راحت نمی توانم بنویسم. تا همین جای کار را هم شاهکار کرده ام. بماند که با ذکاوتها می گویند آدم خوب است هر حرفی را هر جایی به هر کسی نزند.اما خوب این دست لعنتی از مغز که فرمان نمی گیرد شایسته ها را بگوید واز نخاع می گیرد و هی دری وری می نویسد.بماند که من مغزم هم تحت کنترل خودم نیست.هیییییییی اینترنت . دوستت دارم نه برای چت نه برای وبلاگ برای اینکه گنده ای و هیچ حکومتی بالای سرت نیست. بای فعلا.